""حبِة ورق""
بعد ماعمرى أتسرق
بعد مادمى أتحرق
بعد ما حلمى اتشنق
مش باقيلى من السنين
غير يادوب حبة ورق
حبة ورق
متحملين حزن وكأبه
مر وقلق
بيفكرونى بالصبا
بسنين حياتى بتتسرق
بيفكرونى بالبنت بيبه
أللى كانت حبه شعرى
ومن كسوفها تجيب عرق
وابله عزه فى الإذاعه المدرسية
تقولى مش عايزين قلق
ولما ودونى للمدير
عشان بقول أنا فى الإذاعه
إن اللى سايب ارض أخوه
واللى بايع حق أخوه
واللى سايب دم أخوه
كان حمار
أنا كنت عيل وقتها وسط الصغار
بس كان فى القلب نار
كنت مخنوق من الحصار
كنت رفضك ياحصار
كنت مش راضى السكوت
دا أنا كنت أموت
لما كانوا يحطوا اللزق ع بقى
عشان ما أتفلفسى يطلع منى صوت
بس الكلام كان يندلق
أنا كنت فارس فى الصبا
أنا كنت راجل وقتها
رافض يكون لابس حلق
بس حصانى وقتها كان متخنق
أنا كنت شايل شعرى فوق كتفى وماشى
لجل ادور ع الودان
ع القلوب تسمع حكايتى
بس ما أن الأون
أنا كنت مجروح مـ الزمان
أنا كنت رفضك يازمان
وكبرت والهم بيكبر
والحزن صار أحزان
ماليه حياتى كلها
زحمه المكان
لسه برضوا بقلبى ماشى
لسه الشعر فى رقبتى
لسه بدون فى حكايات تشبه حكايتى
لسه فكرك ياقصيده تبقى بنتى
لسه عمرى بيتسرق
لسه دمى بيتحرق
لسه بعشق فى الورق
جابر طلبه
تعليقات
إرسال تعليق
شاركنا رأيك فى موضوعاتنا .